EKΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

   Η εντυπωσιαστική πρόοδος από τή ραγδαία εισβολή της τεχνολογίας στόν ιατρικό χώρο αύξησε τήν απόσταση ιατρού-ασθενούς, μέ αποτέλεσμα ο πάσχων άνθρωπος νά θεωρείται ενδιαφέρον "περιστατικό" ή απλά μιά ενδιαφέρουσα περίπτωση, μέ αποτέλεσμα νά χάνεται η ανθρώπινη επαφή πού είναι απαραἰτητη γιά τήν πορεία του ασθενούς.

   Από την πλευρά της Εκκλησίας είναι αδιαμφισβήτητο ότι η περίθαλψη καί η εν γένει φροντίδα των ασθενών ήταν καί είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της χριστιανικής φιλανθρωπίας. Εντούτοις υπάρχει μιά απόσταση μεταξύ της ζωής της Εκκλησίας καί της νοσηλευτικής περίθαλψης του ασθενούς, εις βάρος βέβαια του τελευταίου.

  Θεωρούμε ότι η ευθύνη βαραίνει καί τοὐς δύο χώρους. Οι λόγοι είναι πολλοί καί περίπλοκοι καί εξετάζονται διεξοδικά στόν παρόντα τόμο.

  Γιά νά φτάσομυε στή συνεργασία των δύο χώρων, χρειάζεται εκατέρωθεν ευαισθησία, ωριμότητα, ευρύτητα καί μιά εσωτερτική επανάσταση γιά νά σπάσουν μέσα μας τά διάφορα κλισέ καί αυτονόητα. Η συνεργασία της ιατρικής επιστήμης μέ τήν Εκκλησία είναι τό δίχως άλλο αναγκαία καί απαραίτητη.

  H αναφορά στούς δύο ιατρούς, που ήταν καί ποιμένες καί υπηρέτησαν τόν άνθρωπο μέ θαυμαστή ισορροπία υπό τίς δύο ιδιότητες τους, μπορεί νά αποτελέσει γιά όλους μας φωτεινό παράδειγμα. Ήδη σήμερα κάτι πού πρίν από μερικές δεκαετίες ήταν αδιανόητο, έχει γίνει πραγματικότητα :Στόν ελλαδικό χώρο όπως επίσης στίς βαλκανικές χώρες, στή Ρωσία, ουκρανία καί αλλού, πολλοί ιατροί έχουν χειροτονηθεί ιερείς κατά τό παράδειγμα των αγίων ιατρών.

   Eλπίζουμε ότι οι μαρτυρίες του παρόντος τόμου θα αποτελέσουν πηγή προβληματισμού, έμπνευσης καί ανανέωσης γιά όλους μας, ώστε να ανοίξουν κάποιοι δρόμοι περισσότερης συνεργασίας καί αλληλοκατανόησης μεταξύ όλων των εμπλεκομένων -εκκλησιαστικής πρόνοιας καί ιατρικής περίθαλψης- στή θεραπεία της ανθρώπινης ασθένειας, πρός όφελος τόσο δικό μας όσο καί του πάσχοντος ασθενούς, πού από διαφορετικές αφετηρίες καλούμαστε νά υπηρετήσουμε.